Most Popular Books by Francis Fukuyama

Autor do polêmico O fim da história e O último homem, entre outras obras importantes do pensamento social e político contemporâneo, Francis Fukuyama apresenta, em seu novo e ambicioso livro, a longa trajetória das instituições políticas, das organizações tribais até o Estado moderno. Neste primeiro volume, As origens da ordem política , ele se pergunta sobre as razões pelas quais diversos Estados hoje ainda resistem a investir integralmente no modelo ocidental. A resposta, no entanto, exige que o autor saia de sua zona de conforto e transite em outras disciplinas como História, Biologia, Economia e até Arqueologia. O resultado é uma reflexão profunda e original que percorre a história das instituições políticas e das suas origens mais remotas, em sociedades tribais, até a Revolução Francesa. Entretanto, ao contrário das tradicionais narrativas historiográficas norte-americanas, Fukuyama não se limita à experiência ocidental. O quadro geral que ele monta recria a reflexão sobre a necessidade humana pela política e insere chineses, indianos e turco-otomanos dentro de um conjunto de experiências que formou o atual quebra-cabeça político, afinal, a universalidade da globalização é determinada justamente pela coexistência dessas diversidades. Com a ousadia de sempre, Fukuyama oferece ao leitor um enorme passeio pelas principais civilizações da história. Um relato no qual somos levados a descobrir a imensa variedade de tradições e costumes políticos que legaram tanto desafios quanto oportunidades para o mundo contemporâneo. Uma pesquisa notável conduzida por um dos maiores pensadores dos nossos dias.

"Science and Technology Policy Institute."

En algún momento a mediados de la segunda década del siglo XXI, la política mundial cambió drásticamente. Desde entonces, ha estado guiada por demandas de carácter identitario. Las ideas de nación, religión, raza, género, etnia y clase han sustituido a una noción más amplia e inclusiva de quiénes somos: simples ciudadanos. Hemos construido muros en lugar de puentes. Y el resultado es un creciente sentimiento antiinmigratorio, además de agrias discusiones sobre víctimas y victimarios y el retorno de políticas abiertamente supremacistas y chovinistas. En Estados Unidos, el declive de las instituciones ha facilitado el auge de una serie de aventureros políticos cuyo nacionalismo económico y tendencias autoritarias amenazan con desestabilizar el orden internacional. Pero también en Europa están surgiendo nacionalismos populistas que buscan una conexión directa y carismática con «el pueblo», que a menudo se defi ne con unos términos identitarios restringidos que dejan fuera a gran parte de la ciudadanía. Francis Fukuyama, uno de los pensadores políticos más importantes de las últimas décadas, hace un alegato urgente y necesario en defensa de la recuperación de la política en su sentido más elevado y generoso. Un ensayo compacto y combativo sobre la importancia de conformar una idea de identidad que profundice en la democracia en lugar de destruirla.

By a rather unfortunate coincidence, a consensus has been reached among Western observers on an analytical framework within which to view Soviet foreign policy in areas of the Third World like the Middle East, at the very moment when the rules of that game, it would appear, are being rewritten rather drastically. The decade of the 70s has seen a steady erosion of Soviet influence in the region as a result of an active diplomacy on the part of the United States and some of its European allies. The precedents shattered by the recent Soviet intervention in Afghanistan have come as a surprise to many, but it is in fact only the logical culmination of a shift in tactics begun by the Soviets over the last four or five years, designed precisely to overcome the generally-recognized weaknesses in their earlier position. This paper will begin with an overview of the traditional mode of Soviet behavior in the Middle East as it evolved in the two decades between 1955 and 1975, with special reference to its difficult experience in Egypt and Iraq. It will then analyze the steps that the Soviets have taken over the past half-decade to ensure that their expulsion from Egypt would not be repeated elsewhere, and will conclude with a discussion of the implications of this shift for the Western alliance.

Il referendum su Brexit, l''elezione di Donald Trump, l''ascesa dei movimenti populisti in Europa e in Italia. Istituzioni e meccanismi che hanno regolato la politica e il dibattito pubblico per decenni sembrano sempre più pericolanti, se non già in macerie. Cosa è successo? E cosa ci aspetta? Francis Fukuyama ha scritto il libro che forse con maggiore chiarezza e autorevolezza ha fatto il punto sulla fine del Novecento e sul trionfo del modello capitalistico e democratico: La fine della storia e l''ultimo uomo. Oggi torna con una diagnosi che completa quel quadro e spiega come mai improvvisamente quell''ordine sembra così in crisi all''alba del nuovo millennio. Utilizzando concetti di grande tradizione filosofica e calandoli nei più attuali scenari sociopolitici, Fukuyama è in grado di mettere in fila una serie di fenomeni che sembrano scollegati e fornire una chiave di lettura del nostro presente: da dove viene la forza apparentemente invincibile del populismo? È davvero un fenomeno solo negativo? Perché i social media sono pieni di odio e aggressività? Come mai le classi sociali meno abbienti sembrano ormai del tutto disinteressate a politiche di sinistra? Come convivono nelle nostre società movimenti sempre più avanzati di difesa dei diritti delle minoranze e pulsioni autoritarie? Le risposte di Fukuyama a queste domande indicano una strada da percorrere, al di là della condanna degli estremismi o delle lamentazioni sulla decadenza della politica. E al centro di tutto c''è l''identità, il bisogno di vedersi riconosciuta la propria identità - un bisogno che può portare ad affidarsi a tradizioni inventate, nazionalismi di ritorno, leader carismatici e populisti: «L''affermarsi della politica identitaria è una delle maggiori minacce che le democrazie si trovano ad affrontare, e se non riusciremo a ritornare a visioni più universali della dignità umana, ci condanneremo a un conflitto senza fine». Un libro fondamentale per capire il presente e immaginare il futuro. «Fukuyama è tra i più grandi pensatori del nostro tempo.» ¿ The New York Time Books Review «Una ricchezza di idee degna dei più grandi teorici della democrazia.» ¿ Financial Times «Uno dei massimi studiosi della democrazia liberale.» ¿ Federico Rampini, La Repubblica

Uno dei testi più citati e meno letti della storia della filosofia politica. Un classico profetico, oggi più attuale che mai. Fin dalla sua prima apparizione nel 1992, La fine della storia e l''ultimo uomo ha infiammato il dibattito pubblico. Prendendo spunto da questo libro diventato immediatamente incandescente (o, forse, solo dal suo titolo provocatorio), si interpretava l''attualità: la caduta del muro di Berlino aveva davvero posto fine allo scontro ideologico decretando la definitiva vittoria delle democrazie liberali? La direzione su cui procedeva la Storia umana era ormai canalizzata e irreversibile? Per decenni, giornalisti, storici e politologi hanno gareggiato nel fornire prove che confutassero questa tesi. Da un colpo di stato in Perù a una fase transitoria di stagnazione economica mondiale, fino agli attentati dell''11 settembre 2001, decine di esempi sembrarono smentire le argomentazioni di Fukuyama. Credendo di contestare l''idea di fondo del libro, in molti lo hanno citato e criticato, anche se forse solo in pochi lo avevano letto e compreso appieno. Perché in questo volume, rimasto nei decenni come un classico del pensiero politico, Fukuyama non si limita ad analizzare la fine dei regimi autoritari che devastarono il ventesimo secolo, ma tenta di delineare i nuovi, possibili pericoli che in futuro avrebbero minacciato la stabilità dell''ordine democratico. Nazionalismo e sovranismo, fondamentalismo religioso e progresso scientifico avrebbero messo l''ultimo uomo di fronte a una nuova sfida, non più legata all''assetto economico sociale scelto dalle istituzioni, ma a un ben più profondo bisogno di riconoscimento identitario. Un''idea visionaria. Una sfida a cui, a quasi trent''anni di distanza, tutti i governi liberali sembrano non aver ancora trovato una soluzione. «Confrontarsi con La fine della storia» infatti, sottolinea Gianfranco Pasquino nella nuova prefazione, «obbliga a riflessioni approfondite che sentiamo, oggi più di ieri, indispensabili, urgenti, feconde.» «Il primo libro che coglie appieno i mutamenti destinati a dilagare in tutto il mondo. Un vero capolavoro.» ¿ George Gilder, The Washington Post «Un''affascinante cornice storico-filosofica in cui leggere il ventunesimo secolo.» ¿ Tom Wolfe

暢銷書《政治秩序的起源》作者法蘭西斯．福山新作 必備讀物……強烈推薦任何有興趣了解當前政治環境的讀者閱讀福山這本具學術水準又平易近人的著作。──《圖書館雜誌》（Library Journal） 古典自由主義正處於危機之中。 自由主義是在歐洲宗教和民族主義戰爭之後發展起來的，是一種治理多元化社會的體系，其基礎是平等和法治的基本原則。它強調個人追求自己的幸福且不受政府侵犯的權利。 眾所周知，自由主義並不總是能實現自己的理想。在美國，許多人在法律面前被剝奪了平等權利。幾個世紀以來，誰算是值得享有普遍權利的完整人類一直存在爭議，直到最近，這個範圍才擴大到包括女性、非裔美國人、LGBTQ+人群等。保守派抱怨自由主義掏空了普通生活的意義。近幾十年來，自由主義的原則也被右翼和左翼推向了新的極端：新自由主義者崇拜經濟自由，而進步主義者則專注於經濟自由。認同高於人類普遍性是他們政治願景的核心。福山認為，其結果是我們公民社會的分裂，以及對我們民主的日益危險。 在這本討論現今諸多對於自由主義的不滿的書中，福山以簡短而清晰的敘述，為二十一世紀復興的自由主義提供了重要的辯護，並直指當世自由主義的盲點及解決問題的原則。

Em seu livro anterior, As origens da ordem política , Fukuyama traçou um panorama dos tempos pré-humanos até o final do século XVIII. Agora, partindo da questão fundamental de como as sociedades desenvolvem instituições políticas fortes, impessoais e responsabilizáveis, o autor narra os acontecimentos desde a Revolução Francesa até a chamada Primavera Árabe, e se debruça também sobre as relevantes disfunções da política contemporânea norte-americana. O autor examina os efeitos da corrupção nas instituições governativas e as razões por que algumas sociedades conseguiram extirpá-la com sucesso. Explora os diferentes legados do colonialismo na América Latina, África e Ásia, e oferece um relato lúcido do motivo de algumas regiões terem se desenvolvido e prosperado mais rapidamente do que outras. Com ousadia, vislumbra o futuro da democracia face ao aparecimento de uma classe média global e à paralisia política no Ocidente. Magistral narrativa da luta pela criação de um estado moderno e eficaz, Ordem e decadência política está destinado a se tornar um clássico.

Prácticamente todas las sociedades humanas se organizaron en su día como tribus. Sin embargo, con el tiempo desarrollaron nuevas instituciones políticas que incluían un Estado central capaz de mantener la paz y leyes uniformes aplicables a todos los ciudadanos. Asumimos esas instituciones como algo natural pero están ausentes o son incapaces de actuar en muchos de los países actuales en vías de desarrollo, a menudo con terribles consecuencias para el resto del mundo. Francis Fukuyama, autor del bestseller El fin de la historia y el último hombre, y uno de los pensadores políticos contemporáneos más importantes, en este ensayo nos ofrece una extraordinaria descripción de cómo se desarrollaron las instituciones políticas básicas actuales. Primer volumen de una obra de enorme erudición, Los orígenes del orden político tiene su punto de partida en la política de nuestros ancestros primates y continúa a través de la aparición de sociedades tribales, el surgimiento del primer Estado moderno en China, el inicio del principio de legalidad en la India y Oriente Próximo, y el desarrollo de la responsabilidad política en Europa hasta los albores de la Revolución francesa. Desplegando un vastísimo conjunto de conocimientos -historia, biología evolutiva, arqueología y economía-, Fukuyama ha creado una obra brillante y provocadora que ofrece nuevas perspectivas acerca de los orígenes de las sociedades democráticas y plantea preguntas fundamentales sobre la naturaleza de la política y sus insatisfacciones.

En el segundo volumen, Fukuyama retoma la cuestión fundamental de cómo las sociedades desarrollan unas instituciones políticas fuertes, impersonales y de confianza, tomando como periodo de análisis la historia comprendida entre la Revolución Francesa y la llamada Primavera Árabe e incluyendo una seria reflexión sobre las disfunciones de la política estadounidense contemporánea. Entre los aspectos que aborda se encuentran las consecuencias de la corrupción en la gobernabilidad y por qué algunas sociedades han tenido éxito en erradicarla, los diferentes legados del colonialismo en América Latina, África y Asia o por qué algunas regiones han prosperado y se desarrollado más rápidamente que otras. Además, Fukuyama se atreve a esbozar a grandes rasgos qué futuro le espera a la democracia en el contexto de una creciente clase media global y la parálisis política arraigada en Occidente. Orden Político y la decadencia política está destinado a convertirse en un clásico.

Nguồn gốc trật tự chính trị: từ thời Tiền sử đến Cách mạng Pháp ra đời năm 2011 dưới ngòi bút của nhà kinh tế–chính trị Francis Fukuyama, nói về tính ổn định của nhà nước. Tác giả vận dụng lịch sử chính trị so sánh để triển khai một lý thuyết về tính ổn định của một hệ thống chính trị. Theo Fukuyama, một nhà nước ổn định cần mang tính hiện đại và mạnh mẽ, cần tuân thủ pháp luật áp dụng hiện hành và có trách nhiệm giải trình. Cuốn sách còn nhằm mục đích lý giải tại sao việc xây dựng nhà nước hiện đại và xây dựng các thiết chế ở những quốc gia như Afghanistan, Iraq, Somalia, Haiti, Timor-Leste, Sierra Leone và Liberia lại không được như kỳ vọng. Từ hệ quả của cuộc tấn công vào Iraq năm 2003 của Mỹ, chính quyền nước này dường như thật sự bất ngờ trước sự sụp đổ của nhà nước Iraq sau những cuộc cướp bóc và xung đột dân sự. Bởi mục tiêu của cuốn sách là tìm hiểu cách thức các thiết chế và nhà nước phát triển ở các quốc gia khác nhau nên nó còn đóng vai trò là một nghiên cứu lịch sử so sánh. Có thể nói, Nguồn gốc trật tự chính trị: từ thời Tiền sử đến Cách mạng Pháp là sự mở rộng, nối tiếp tác phẩm Political Order in Changing Societies (Trật tự chính trị trong các xã hội biến đổi) của Samuel P. Huntington, sánh ngang về quy mô với Súng, Vi trùng và Thép của Jared Diamond. Fukuyama lập luận dựa vào lịch sử các nước như Trung Hoa, Ấn Độ và khu vực Trung Đông trước khi tập trung vào những đường hướng đa dạng mà các nước châu Âu đã đi.

O liberalismo – o irmão de modos mais suaves em comparação com os mais ardentes nacionalismo e socialismo – nunca foi tão divisivo quanto hoje. No populismo de Putin, na administração Trump e nos governantes progressistas um pouco por todo o mundo, por vezes tem prosperado, outras vezes sucumbido, às políticas de identidade, ao autoritarismo, às redes sociais e a uma comunicação social cada vez mais fragilizada. Desde que surgiu após as guerras religiosas na Europa, que o liberalismo é atacado tanto por conservadores como por progressistas, tendo sido recentemente considerado uma doutrina «obsoleta». Nesta brilhante e concisa exposição, Francis Fukuyama define os casos a favor e contra as premissas clássicas do liberalismo: o primado da lei, a independência do poder judicial, a prevalência dos meios em relação aos fins e, acima de tudo, a tolerância. Conciso, objectivo e sempre pertinente, esta é reflexão política no seu melhor.

Vuosikymmenen vaihteen tärkein yhteiskunnallinen kirja! Francis Fukuyama ennusti kahta vuotta ennen Donald Trumpin vaalivoittoa, mitä Yhdysvalloissa ja maailmalla laajemminkin oli tapahtumassa. Perinteisen politiikan ulkopuolelta tulevat voimakkaat eturyhmät ravisuttivat liberaaliin demokratiaan perustuvaa järjestystä. Nämä populistiset kansallismieliset pyrkivät suoraan yhteyteen ”kansaan”, joka määriteltiin kapeana sisäpiirinä, mikä sulki pois suuren osan muusta väestöstä. Vaatimus yksilön oman identiteetin arvostuksesta määrittelee pitkälti tämän hetken poliittista maailmaa. Liberaalin demokratian universaaleille arvoille ovat nousseet haastajiksi kapeammat identiteetit, jotka perustuvat valtioon, uskontoon, lahkoon, rotuun, etnisyyteen tai sukupuoleen. Tämä ilmiö on synnyttänyt maahanmuuttovihamielisen populismin, poliittisen islamin ja muut kuppikunnat. Siltojen sijaan politiikassa rakennetaan muureja. Identiteetti on ajankohtainen ja tarpeellinen kirja, jonka kirjoittamiseen Trumpin valinta antoi ratkaisevan sysäyksen. Se on terävä varoitus siitä, että ellemme kykene muodostamaan yhteistä ymmärrystä keskinäisestä arvostuksesta, tuomitsemme itsemme jatkuvaan konfliktiin. Francis Fukuyama toimii Stanfordin yliopistossa demokratian, markkinatalouden ja kansainvälisen politiikan tutkijana ja opettajana ja on kirjoittanut useita merkittäviä ja paljon keskustelua herättäneitä kirjoja vuosituhannen vaihteen molemmin puolin. Hänen tunnetuin teoksensa on suomeksi 1992 ilmestynyt Historian loppu ja viimeinen ihminen.

Los sistemas políticos liberales se encuentran amenazados en todo el mundo. Asistimos a una "recesión democrática", en la que los indicadores sobre derechos y libertades se están resintiendo en los últimos años. El ascenso al poder de líderes como Donald Trump, Jair Bolsonaro, Viktor Orbán o Jarosław Kaczyński ha ido de la mano de la vulneración de la separación de poderes, la independencia judicial y de intentos de control de los medios de comunicación. En su nuevo libro, Francis Fukuyama argumenta que la expansión de estas "democracias iliberales" es fruto de una reacción frente a la percepción social de que los regímenes liberales se han mostrado impotentes para enfrentar los problemas generados por la desigualdad que ha traído consigo el capitalismo globalizado. Fukuyama se hace cargo de las distintas objeciones al liberalismo provenientes tanto de los planteamientos conservadores como de los progresistas, para concluir que el problema del liberalismo no está realmente en debilidades fundamentales de su doctrina, sino que lo que genera los descontentos es más bien la forma en la que los sistemas liberales han evolucionado desde los años setenta. Por grande que sea el descontento en las democracias liberales, la opción liberal sigue siendo superior a las alternativas iliberales. Y Fukuyama demuestra que el liberalismo, al contrario de lo que sostiene Vladimir Putin, no está "obsoleto", sino que continúa siendo necesario, hoy más que nunca, en nuestro mundo diverso e interconectado.

O segundo volume da grande obra de referência sobre a história do estado moderno. As Origens da Ordem Política foi classificado por David Gress, no The Wall Street Journal, como sendo «magistral na sua sabedoria e admirável na sua ambição». Michael Lind, no The New York Times Book Review, descreveu o livro como «um grande empreendimento, escrito por um dos intelectuais mais importantes do nosso tempo», enquanto no The Washington Post Gerard DeGrott afirmou que «esta é uma obra que será lembrada. Aguardamos pelo segundo volume.» O segundo volume finalmente chegou, completando a obra de ciência política mais importante das últimas décadas. Partindo da questão essencial de como as sociedades desenvolvem instituições políticas fortes, impessoais e responsabilizáveis, Fukuyama narra os acontecimentos desde a Revolução Francesa até à chamada Primavera Árabe, bem como as relevantes disfunções da política contemporânea norte-americana. Examina os efeitos da corrupção nas instituições governativas, e as razões porque algumas sociedades conseguiram extirpá-la com sucesso. Explora os diferentes legados do colonialismo na América Latina, África e Ásia, e oferece um relato lúcido da razão de algumas regiões se terem desenvolvido e prosperado mais rapidamente do que outras. Com coragem, ajusta também contas com o futuro da democracia, face ao aparecimento de uma classe média global e à paralisia política no Ocidente. Uma magistral e decisiva narrativa da luta pela criação de um estado moderno e eficaz, Ordem Política e Decadência Política está destinado a tornar-se um clássico. Francis Fukuyama nasceu em Chicago, EUA. Doutorado em Ciência Política pela Universidade de Harvard, é investigador-principal na Universidade de Standford. Fukuyama foi investigador da RAND Corporation e director-adjunto da equipa de planeamento político do Departamento de Estado norte-americano. É autor de vasta obra, nomeadamente de O Fim da História e As Origens da Ordem Política.

Ist Geschichte eine endlose Wiederholung von Aufstieg und Verfall? In seinem weltberühmten Grundlagenwerk legt Francis Fukuyama dar, warum für ihn die liberale Demokratie den Endpunkt der Geschichte bedeutet. Im Sommer 1989 elektrisierte ein Artikel eines bis dato unbekannten Politikwissenschaftlers in der Zeitschrift The National Interest die Welt. Er führte zu Kontroversen bis in die Leitartikel diverser Zeitungen. Francis Fukuyama hatte Das Ende der Geschichte als den Sieg des Liberalismus ausgerufen. Kurz darauf fiel die Mauer tatsächlich. Das darauf folgende Buch wurde 1992 ein weltweiter Bestseller und gehört bis heute zu den meist zitierten Werken der Politikwissenschaft. Wer sich ein eigenes Bild dieses oft umstrittenen und falsch verstandenen Klassikers machen will, hat nun endlich wieder die Möglichkeit, Das Ende der Geschichte im Original zu lesen, erstmals auch mit einem bislang noch nie ins Deutsche übersetzten Nachwort des Autors.

C''era una volta la guerra fredda, quando il liberalismo era la bandiera dell''Occidente. Poi c''è stata la "fine della storia", quando il liberalismo sembrava poter conquistare tutto il globo. Poi c''è stata l''amara disillusione, quando la crisi delle democrazie occidentali e l''ascesa della Cina sembravano indicare come vincenti modelli illiberali. Oggi, l''invasione dell''Ucraina da parte del regime di Putin ha improvvisamente rimesso all''attenzione di tutti quei valori, princìpi, istituzioni delle democrazie liberali per cui vale la pena di combattere, non solo metaforicamente. Con la capacità di identificare il nucleo teorico incandescente che fa muovere le placche tettoniche dell''attualità globale, Francis Fukuyama ha scritto il libro che spiega a tutti noi perché, nonostante i difetti e le deviazioni di percorso, il liberalismo è ancora la guida giusta per le democrazie occidentali, che devono difenderlo non solo a livello geopolitico, ma anche nel dibattito delle idee. Sono stati molti, infatti, in questi anni, gli oppositori del liberalismo. Da sinistra, si è denunciato a gran voce che non ha saputo tenere fede alle sue premesse e, in nome del primato dall''autonomia personale e della libera scelta, ha finito per creare sperequazioni economiche e un individualismo feroce, accentuando le differenze interpersonali e tra i singoli stati, dividendo il globo in cittadini di serie a e serie b. Allo stesso tempo, lo stato di diritto, la libertà di parola e l''indipendenza dei giudici sono stati attaccati da destra per la loro ingerenza nella politica e nella società, insinuando che gli organi liberali non siano altro che uno strumento in mano ad affaristi e speculatori, destinato a indebolire lo stato. È arrivato dunque il momento di abbandonare i valori liberali alla base dei moderni stati occidentali? Il liberalismo è davvero un''ideologia antiquata e consunta che non riesce a rispondere alle sfide contemporanee? O vale la pena difenderne i princìpi fino al punto di tornare a una contrapposizione globale tra regimi liberali e regimi illiberali? Attraverso la brillante ricostruzione dello sviluppo del pensiero liberale, dei suoi pregi e dei suoi limiti, Francis Fukuyama delinea un orizzonte politico in cui le democrazie sono chiamate a un rinnovamento profondo, necessario alla sopravvivenza del sistema occidentale e quindi alla salvaguardia delle nostre libertà. «Tra gli interpreti dei fallimenti del liberalismo e del crollo delle democrazie, nessuno è più preparato e autorevole di Fukuyama.» ¿ Financial Times «Abbiamo bisogno di più pensatori capaci come Fukuyama di affondare le dita nel terreno di coltura della contemporaneità.» ¿ The New York Times «La sintesi acuta e brillante della degenerazione di alcune idee liberali.» ¿ The Guardian

النقد الذي وجهه فرانسيس فوكوياما إلى حرب العراق وضعه في خلاف مع أصدقائه من المحافظين الجدد داخل إدارة بوش وخارجها على حد سواء . ويشرح فوكوياما هنا كيف أن إدارة بوش، في قرارها لغزو العراق، أخفقت في تدبيرها للسياسة الأمريكية الخارجية. فأولا، جعلت هذه الإدارة الحرب الوقائية على نحو خاطئ هي العقيدة المركزية لسياستها الخارجية. وإضافة إلى ذلك، أساءت الإدارة الحكم إساءة بالغة على رد الفعل العالمي على ممارستها "الهيمنة الخيرة". وأخيرا، أخفقت الإدارة في تقدير الصعوبات التي تشتمل عليها الهندسة الاجتماعية الواسعة النطاق، واستهانت استهانة فاضحة بالصعوبات التي يتضمنها تأسيس حكومة ديمقراطية ناجحة في العراق. ويستكشف فوكوياما المناقشة التي يقدمها نقاد إدارة بوش والتي تحاجج في أن الإدارة كان لها جدول أعمال من المحافظين الجدد هو الذي أملى سياستها الخارجية في أثناء المدة الأولى لولاية الرئيس. وفوكوياما بذلك يقدم تاريخاً رائعاً للعناصر المختلفة من فكر المحافظين الجدد منذ الثلاثينيات من 1930، وهو يدلل على أن تراث الحركة معقد يمكن تفسيره تفسيرا مختلفاً عما كان عليه بعد نهاية الحرب الباردة. وفوكوياما، وهو يحلل سوء حسابات إدارة بوش في الاستجابة للتحدي الذي برز بعد 11أيلول / سبتمبر، يقترح مدخلا جديدا للسياسة الخارجية الأمريكية يمكن من خلاله الدوران حول مثل هذه الأخطاء - مدخلا تنضم فيه النواحي الإيجابية من تراث المحافظين الجدد مع وجهة نظر أكثر واقعية عن الطرق التي يمكن بها للقوة الأمريكية أن تستخدم حول العالم. "يعطي فوكوياما هنا أوضح رواية وأكثرها معرفة عن رؤية المحافظين الجدد لموقع أمريكا ودورها في قضايا العالم، وأين أخطأت بتماديها المضر على نحو فادح. وهو يحاجج بفاعلية من أجل سياسة خارجية أمريكية تكون أكثر وعياً بحدود القوة الأمريكية، وأقل اعتماداً على القوة العسكرية، وأكثر احتراماً لمصالح البلدان الأخرى وآرائها وللمعايير، والمؤسسات الدولية التي تبرز" ناثان غليزر - جامعة هارفرد

Identiteitspolitiek op basis van religie, ras, etniciteit of gender heeft op dit moment de overhand. De opleving van de gepolitiseerde islam, identiteitspolitiek gericht op etnische minderheden, activisme op universiteiten en het anti-immigranten-populisme zijn daar voorbeelden van. De behoefte aan identiteit kan niet zomaar opzij worden gezet. Daarom moet zij ingevuld worden op een manier die de democratie ondersteunt in plaats van ondermijnt. ''Identiteit'' is een noodzakelijk boek – een ernstige waarschuwing dat we onszelf veroordelen tot voortdurend conflict, tenzij we een universele invulling aan menselijke waardigheid geven. Fukuyama bekijkt in ‘Identiteit’ het electorale succes van populisten. Dit succes wordt vaak verklaard vanuit economische motieven, maar komt in feite voort uit een behoefte aan identiteit. In ‘Het einde van de geschiedenis’ schreef Fukuyama al dat mensen hechten aan erkenning van hun waardigheid. Nu verklaart hij vanuit dit begrip het huidige tijdsgewricht.

"يجادل هذا التحليل العميق والشامل، بطريقة مقنعة، في أن بعض أكثر القضايا الشائكة في عالمنا المعاصر- الفقر ومرض الإيدز والمخدرات والإرهاب- لاتنجم عن إفراط الدول في تنظيم وضبط شئونها، بل عن ضعف الدول." مجلة نيوزوييك مع مقدمة جديدة تشكل الدول الضعيفة أو الفاشلة مصدر العديد من أخطر مشاكل العالم وأعقدها، ومصدر التهديد الرئيس لأمننا اليوم. وفي معالجته هذه القضايا، يقدم فرانسس فوكوياما حلا جديدا: بناء الدولة. بناء الدول وتقويتها مهمة ضخمة، إذ يجب ابتكار العملية مجددا لكل دولة على حدة. ويتناول فوكوياما في هذا الكتاب البالغ الأهمية مفهوم بناء الدولة، ويناقش المشاكل التي يسببها ضعف الدولة، وآثارها الوطنية والدولية. من أفغانستان والعراق، إلى السودان والكونغو، يقتفي فوكوياما أثر مانعرفه- وفي أحيان أكثر، مالانعرفه- حول كيفية نقل المؤسسات العامة الفاعلة إلى الدول الضعيفة والنامية، بطرق تترك وراءها فوائد مستديمة. وتضع مقدمته الجديدة للطبعة الحالية آراءه في سياق احتواء الأزمة المستمرة في العراق. كما يتناول في بحثه العواقب التي تتركها الدول الضعيفة على النظام العالمي، والأرضية التي يمكن للمجتمع الدولي على أساسها التدخل بصورة شرعية لدعم وتقوية الدول الضعيفة. "بعقل جريء وأصيل حقا، وعين على الملامح غير المألوفة لعالم مقلوب رأسا على عقب، ومهارة في الكتابة بطرائق تستوجب الاهتمام... يجول فوكوياما فكريا على نطاق واسع". صحيفة الغارديان العبيكان للنشر

»Intelligent und klar – wir brauchen mehr Denker, die so weise sind wie Fukuyama.« The New York Times In den letzten zehn Jahren ist die Anzahl der demokratischen Staaten weltweit erschreckend schnell zurückgegangen. Erleben wir gerade das Ende der liberalen Demokratie? Der US-amerikanische Politikwissenschaftler Francis Fukuyama, Autor des Weltbestsellers Das Ende der Geschichte, sucht in seinem neuen Buch nach den Gründen, warum sich immer mehr Menschen antidemokratischen Strömungen zuwenden und den Liberalismus ablehnen. Er zeigt, warum die Politik der Stunde geprägt ist von Nationalismus und Wut, welche Rolle linke und rechte Parteien bei dieser Entwicklung spielen, und was wir tun können, um unsere gesellschaftliche Identität und damit die liberale Demokratie wieder zu beleben. »Einer der bedeutendsten Politikwissenschaftler der westlichen Welt.« Die Welt

This report considers the ways policy toward the toward the Third World has been a factor in Soviet civil-military relations. It pieces together what we know about evolving Soviet military views on the Third World, and tests the hypothesis that the military as an institution was in some way an advocate of intervention after the early 1970s. The author (1) provides a brief overview of the mechanics of Soviet decisionmaking on the the Third World and of how the military fits into the picture; (2) traces the ascending curve of military interest in the Third World, beginning with the Soviet Navy''s pursuit of bases in the 1960s and the development by the early 1970s of the concept of a liberating mission for the Soviet armed forces as a whole; (3) discusses the subsequent downplaying of the liberating mission under the military leadership that took over in 1976; (4) analyzes the effect of the invasion of Afghanistan on the military''s view of intervention in general and on civil-military relations; and (5) provides an overview of the evolution in military thinking about the Third World. The author concludes that the Soviet military''s views of the Third World are complicated and do not fit a simple pattern. The Soviet military has a point of view on Third World issues distinct from that of the political leadership. (Author).

Traditional Chinese edition of Political Order and Political Decay: From the Industrial Revolution to the Globalization of Democracy by Francis Fukuyama. In Traditional Chinese. Annotation copyright Tsai Fong Books, Inc. Distributed by Tsai Fong Books, Inc.

On vote à Kaboul et Bagdad. Alors que la pauvreté, la drogue, le sida, la corruption, le terrorisme, la faillite, le chaos social, économique, institutionnel étendent leur ombre sur la planète. Des dérives de l''Afrique à la poudrière du Proche-Orient, en passant par les tyrannies de l''Asie et les régimes postcommunistes de l''Est, ce n''est pas l''excès mais le manque d''État qui fait le malheur des peuples et les désordres internationaux, s''insurge Francis Fukuyama. Rejetant une conception purement juridique et administrative du " vivre ensemble ", appelant à un sens fort du " bien commun ", et à une révision de nos concepts de solidarité et d''intervention, voici la plus iconoclaste des démonstrations sur les échecs, les nécessités et les urgences du nouvel ordre international.

The emergence of biological terrorism as a real threat necessitates greater political control over the use of science and technology. The most important of the challenges posed by biotechnology does not lie in the imminent future, but may appear after a decade or even after a generation. What we need to know is that the challenges would not only be moral but political in nature. The decisions, which we shall make in the future, will determine if we are heading towards a ''posthuman future'' or not. They will determine the moral gap that will be created by such challenges. We are on the verge of what is known as the ''posthuman future''. Technology will provide use with the ability to alter human beings gradually. Many will embrace this force under the slogan of human freedom, advocating maximum freedom for parents to choose the type of children they want to beget, freedom for scientists to conduct their researches and freedom for entrepreneurs to use technology to create wealth. Many assume that the post-human world will largely resemble our own. It will be characterized with freedom, equality, fraternity, prosperity and compassion, better healthcare, longer lives, and perhaps more intelligence than today. However, the post-human world could be one that is far more competitive than our present-day world. It could be full of social conflict. It could be one in which any notion of shared humanity is lost, because we would have mixed human genes with the genes of many other species, so that we would no longer have a clear idea of what a human being really is.

"El objetivo del presente libro es afirmar que Huxley tenia razon, que la amenaza mas significativa planteada por la biotecnologia contemporanea estriba en la posibilidad de que altere la naturaleza humana y, por consiguiente, nos conduzca a un estadio "posthumano" de la historia. Esto es importante, alegare, porque, la naturaleza humana existe, es un concepto valido y ha aportado una continuidad establea nuestra experiencia como especie. Es, junto con la religion, lo que define nuestros valores basicos. La naturaleza humana determina y limita los posibles modelos de regimenes politicos, de manera que una tecnologia lo bastante poderosa para transformar aquello que somos tendra, posiblemente, consecuencias nocivas para la democracia liberal y para la naturaleza de la propia politica.Puede suceder, como en el caso de 1984, que a la larga descubramos que las consecuencias de la biotecnologia son completa y asombrosamente benignas, y que haciamos mal al preocuparnos. Es posible que al final la Tecnologia resulte ser mucho menos poderosa de lo que parece hoy en dia, o que los responsables sean moderados y cautos a la hora de aplicarla. Sin embargo, una de las razones por la que no soy tan optimista es que la biotecnologia -en contraste con otros muchos avances cientificos- encierra beneficios evidentes, pero tambien peligros mas sutiles."